کتاب بهینه سازی دال های بتنی دو طرفه (با استفاده از الگوریتم ژنتیک) توسط مهندس محمد باقر صبوری اقدم در انتشارات آریا دانش در سال 1399 چاپ شده است 

در این کتاب  ابتدا مقدمه ای در مورد دال های دو طرفه و الگوریتم ژنتیک صورت پذیرفته و سپس از مطالعات و مقالات معتبر برای شفافیت بیشتر موضوع ، بررسی هایی انجام یافته و دال های دو طرفه را با شرایط تکیه گاهی مختلف( آزاد ، مفصلی و گیردار) با دهانه های یکسان را با استفاده از الگوریتم ژنتیک در برنامه نرم افزاری MATLAB مدل سازی نموده و بررسی هایی را بعمل آوردیم تا به نتایج شایسته و موثری در مورد حالت های بهینه دال های دوطرفه با شرایط تکیه گاهی مختلف با استفاده از الگوریتم ژنتیک دست یابیم و در قالب جداول و نمودار هایی باهمدیگر مقایسه کنیم.

در دنیای امروزی که مسئله طراحی های معماری و هنری اهمیت خاصی پیدا کرده است، سازه های بتن آرمه به دلیل شکل پذیری و عمر دهی بسیار طولانی و مقاومت فشاری و غیره, به عنوان یک گزینه قابل اعتماد برای ساختن بسیاری از سازه های بلند و کوچک محسوب می شود، از اینرو با توجه به مشکلات اقتصادی توأم ، جوامع امروزی نیاز به یافتن روش هایی برای کاهش وزن سازه و به طبع آن کاهش هزینه و مصالح مصرفی و افزایش عملکرد سازه پیدا کرده اند. که بیش از پیش مسئله بهینه سازی را به عنوان نیاز روز ساخت و ساز ها قلمداد می کنند. بهینه سازی، روشی برای رسیدن به بهترین نتیجه در مورد یک عملیات است، در حالی که محدودیت های مشخصی برآورده شده باشند. انسان ها محصور در طبیعت ذاتا تمام فعالیت هایش را به شکلی انجام می دهد که در انرژی صرفه جویی شود و به حداقل مقدار ممکن بهینه یابد ، این تمایل و اراده بخاطر استفاده از منابع محدود موجود و به منظور max کردن خروجی یا سود است.

تعریف جالبی که از بهینه سازی می شود کرد، این است که، بهترین طراحی قابل قبول بر اساس یک معیار کیفی قابل قبول ، از پیش تعیین شده است. توجه فزاینده به کمبود مصالح و نقصان منابع انرژی شناخته شده، موجب تمایل به داشتن سازه هایی سبک, کارا و ارزان قیمت شده است. این خواست به نوبه خود بر ضرورت آگاهی یافتن مهندسان از فنون بهینه سازی و وزن و هزینه سازه ها تاکید می کرد. [1] در بهینه سازی با بهبود بخشیدن به یک سازه، به طور صنعتی اختیار تغییر سازه یک پیش فرض است . پتانسیل تغییر به طور معمول براساس محدوده ای از تغییرات در تعدادی از پارامتر ها بیان می شود ، چنین پارامتر هایی در اصطلاح بهینه سازی، متغییر های طراحی گفته می شود . که می تواند ابعاد سطح مقطع یا اندازه اعضا، پارامتر های کنترل هندسه سازه، خواص مصالح آن و غیره باشد [2]

در این کتاب ما قصد داریم مسئله بهینه سازی را روی دال های بتنی دوطرفه با شرایط تکیه گاهی مختلف را بررسی و باهم مقایسه کنیم. همانطور که می دانیم دال ها عنصری خنثی است که بارها را به صورت افقی در یک یا چند جهت درون یک سطح توزیع می کند و بارهای وارده به صورت جانبی درون دال ها توزیع می شود[1] دال ها از نظر ساخت و از نظر نوع تکیه گاه انواع مختلفی دارد اما همگی آنها را از نظر رفتار می توان به دو گروه دال های یکطرفه و دوطرفه تقسیم کرد که ساده ترین نوع تشخیص این دال ها شرط داشتن نسبت b/a>2 برای دال های یکطرفه است.[1][3] این مطلب در اینجا لازم است که اصولا آنچه در طرح دال ها اهمیت دارد موضوع تحلیل، یعنی تعیین نیروهای داخلی در مقاطع مختلف آنها است.[3] دال های یکطرفه که عملا در یک جهت انحنا دارند و بار کف را در یک جهت حمل می کنند اما دال های دو طرفه در دو جهت انحنا دارند و بار را در دو جهت به تکیه گاه انتقال می دهند ، بدین ترتیب دال های دو طرفه برخلاف دال های یکطرفه تحت لنگر های خنثی در دو جهت قرار می گیرند و از این رو آرماتور های خمشی در دو جهت دارند